Οι κάτοικοι των Μαργαριτών ξεκίνησαν να φτιάχνουν πήλινα σκεύη από την εποχή του Βυζαντίου. Ο λόγος ήταν η ανάγκη τους κυρίως για είδη χρήσης που θα τους βοηθούσαν στην καθημερινότητά τους.

Έφτιαχναν συνήθως, όπως τα ονόμαζαν στην Κρητική διάλεκτο, λεκανίδες, μπρίκια, λαϊνες, φλασκιά, καψιά και πολλά άλλα.

Ξεκίνησαν να χτίζουν τα καμίνια τους, για να ψήνουν τα αγγεία τους στο νότιο μέρος του χωριού για δύο λόγους.

Πρώτον γιατί σε αυτό το μέρος υπήρχε άφθονο νερό, χώμα και ξύλα, υλικά απαραίτητα για την εργασία τους.

Δεύτερον, υπήρχε νόμος από τη Βυζαντινή αυτοκρατορία, τα καμίνια να χτίζονται εκτός οικισμού, έτσι ώστε ο βόρειος άνεμος να σπρώχνει τον καπνό μακριά και να μη δημιουργούνται προβλήματα εντός της κατοικημένης περιοχής.

Με την πάροδο του χρόνου και λόγω της τουριστικής ανάπτυξης του χωριού, η τέχνη εξελίχθηκε σε πιο μοντέρνα, διατηρώντας όμως πολλά στοιχεία από την παράδοσή της.