1880
Η παράδοσή μας στην αγγειοπλαστική ξεκινάει το 1880 στις Μαργαρίτες. Πρώτος αγγειοπλάστης στην ιστορία μας ο Μανώλης Κ. Μαρής ή Μαράκης από την οικογένεια του ηγουμένου Γαβριήλ Μαρινάκη , ήρωα του Ολοκαυτώματος του Αρκαδίου το 1866.
Ο παππούς Μανώλης έφτιαχνε τα καλύτερα πιθάρια στο χωριό για λάδι και κρασί, τα οποία ακόμη και σήμερα διατηρούνται σε καλή κατάσταση στα παλιά Αρχοντικά της περιοχής. Δίπλα του μαθήτευσε και έμαθε τα μυστικά της τέχνης ο εγγονός του, γιος της κόρης του Ασημένιας, Νίκος Ν. Καυγαλάκης, ο οποίος από την ηλικία των 12 χρόνων έφτιαχνε τις πρώτες του παραδοσιακές φόρμες, όπως θυμιατά, λεκάνες, στάμνες κ.α. και συνέχισε αργότερα με πιθάρια και με άλλα μεγάλα κεραμικά.
1962
Το 1962 παντρεύτηκε την Ειρήνη, κόρη του Βασίλη Κορνιλάκη, σπουδαίου τεχνίτη της εποχής, που φημιζόταν για τις ξεχωριστές λαϊνες του.
1970
Ο μαστρο-Νίκος έγινε γνωστός σε όλο τον κόσμο για τον ακέραιο χαρακτήρα του και τα περίφημα μεγάλα πιθάρια του, πιστά αντίγραφα μ’ αυτά που βρέθηκαν στις ανασκαφές της Κνωσού.
Άνθρωποι από όλον τον κόσμο έρχονταν στις Μαργαρίτες να δουν την τέχνη του και να θαυμάσουν τα έργα του. Έλαβε μέρος σε πολλές εκθέσεις με επιτυχία, όπως στον Καναδά, στη Γερμανία, στην Κύπρο στην Πάρο, στη Μυτιλήνη, στην Αθήνα κ.α
1982
Οι 3 κόρες του, Ασημένια, Ελένη και Νικολέτα , αγάπησαν την τέχνη και συνέχισαν την παράδοση της οικογένειας.
Η κόρη του Ασημένια ασχολήθηκε από πολύ μικρή ηλικία με τον πηλό, φτιάχνοντας χειροποίητες πήλινες κατασκευές και με την πάροδο του χρόνου άρχισε να δίνει χρώμα στα κεραμικά της, φτιάχνοντας όμορφες δημιουργίες.
1990
Ο σύζυγός της, Λευτέρης Δροσάκης, τον ελεύθερο χρόνο του ερχόταν στο εργαστήριο και του άρεσε να ασχολείται με την Αγγειοπλαστική.
1995
Ο γιος τους Μανώλης Δροσάκης μεγάλωσε μέσα στο εργαστήριο και με την καθοδήγηση του παππού Νίκου, έμαθε να παίζει με τον πηλό και να δημιουργεί μικρά κεραμικά. Ο Μανώλης, λοιπόν, ανήκει στην 5η γενιά της οικογένειας που ασχολείται με την Αγγειοπλαστική, συνεχίζοντας έτσι την παράδοση.
